იპოვე მეგობარი?

ამჟამად სახლში ვარ :დ ძალიან დაღლილი და განადგურებული ვარ ამდენი მეოციისაგან. მინდა ავღნიშნო რომ 2 სექტემბერი მართლაც რომ ყველაზე თბილი და საყვარელი დღე იყო ჩემს ცხოვრებაში. ამისათვის დიდი, დიდი მადლობა ადო ბიძიას.

დილას როდესაც გავიღვიძე ცუდი ამინდი იყო ამიტომ იმის შიშმა ამიტანა რომ გაწვიმდებოდა. შემდეგ ავდექი დავიბანე და პლაკატი გავაკეთე. ჩემი პლაკატი თითქმის ყველაზე პატარა და საყვარელი იყო. ფერადი ფლომასტერებით ეწერა "ჩამეხუტე” ასევე ქვევით "free hug” და ბევრი გულები ეხატა. როგორც იქნა ირაკლი დავკერე წამოსულიყო ჩემთან ერთად.

როდესაც მე და ირაკლი მივედით სიმართლე გითხრათ პონტი არ მომეწონა. დაახლოებით 100 ან 200 (იმედია წესივრად ვითვლი) ბავშვი იყო რომლებსაც საერთოდ არ ვიცნობდი. შემდეგ ჩემი სკოლელი ლუკა მოვიდა რომლის მოსვლაც მართლა ძალიან გამეხარდა. ცოტა ხანი იქ ვიჯექით და ხალხის მოგროვებას ველოდებოდით ამ დროის განმავლობაში რამდენჯერმე შემომთავაზა ირაკლიმ სახლში წასვლა მაგრამ მე არ ვნებდებოდი და არც ვნანობ ამას პირიქით

როდესაც დავიძარით თავიდან რამდენიმე ადამიანთან მისვლა მიტყდებოდა. მაგრამ 5 წუთში ყველანაირი კომპლექსი მოვიხსენი და ყველას ვთხოვდი ჩამხუტებოდა. მე პატარა და საყვარელი გოგო ვარ ამიტომ უარს არავინ მეუბნებოდა დაწყებული გოგოებიდან დამთავრებული მოხუცი კაცებით. ხშირად იყო კომენტარები "მე ბიჭს არ ჩავეხუტები”, "ჩემი ჩახუტება ფასიანია” და ასევე თვალები რომლებიც სიკვდილს მოგანდომებდა :დ მაგრამ არასდროს დამავიწყდება იმ ხალხის ბედნიერი სახეები ვინც გვეხუტებოდა და გვლოცავდა. იმდენმა დამლოცა კაი 10 წელი ალბათ არაფერი მომივა :დ

ბიჭებს იშვიათად ეხუტებოდნენ. მე კიდე უარს თითქმის არავინ მეუბნებოდა. მე ვეხუტებოდი პირველი და შემდეგ სხვები რიგებს უყენებდნენ. მგონი ყველაზე ბევრ ადამიანს მე ჩავეხუტე. ღადაობის გარეშე ვამბობ სადღც 300 ამდე კაცს ჩავეხუტე უფრო მეტს თუ არა :დ

რუსთაველიდან ფეხით წავედით იმ ხიდამდე "პამპერსს” რო გავს ისე კი ვითომდა მშვიდობისაა. ასევე მახსოვს კარგად ჯგუფური ჩახუტება სადაც დაახლოებით 15 კაცი იყო და კინაღამ ხელი მოვიტეხე. :დ შემდეგ უკვე ჩემთან ერთად დადიოდნენ შენ ყველა გეხუტება და ჩვენც შენთან ერთად ვივლითო. გავიცანი ერთი ძალიან, ძალიან მხიარული ადამიანი რომელთანაც ერთად თითქმის მთელი დღე გავატარე. ეს ბავშვი მართობდა, მეხუტებოდა, ხელში მიყვანდა და მაბზრიალებდა, მეცეკვებოდა შადრევანთან :დ ჰეჰ ღადაობა იყო.

ისე თუ გაინტერესებთ მე შორტიანი როა ის ვარ :დ

დღის ბოლოს როდესაც დავიშალეთ. წავედით ვიღაც ახალგაზრდასთან სახელად "დანი” რომელიც ისეთი ჭკვიანი იყო ყბა ლამის მიწაზე მედო. :დ ასევე გავიცანი ძალიან კარგი გოგო "ნათია” რომელიც ძალიან საყვარელი ბავშვი იყო.

ყველაზე კარგად დამამახსოვრდა” ბიჭი რომელიც ადოში შემეშალა. დარწმუნებული ვარ იმ ბიჭის ბლოგს ხშირად ვკითხულობ მარა არ ვიცი ვინაა :დ თვითონ ადო რომელმაც იმდენი მაბზრიალა კინაღამ გული ამერია. ბიჭი რომელსაც მგონი ირაკლი ერქვა და ძალიან ბევრი მაბზრიალა იმანაც :დ ოღრაში ბიძია რომელმაც მითხრა რა კაი გოგო ხარო :დ ქალი რომელმაც დამლოცა, ძაან საყვარელი ბებო იყო. ბიჭები რომლებმაც თვითონ მთხოვეს ჩახუტება. ინვალიდი კაცი რომელიც ძალიან საყვარელი იყო. უცხოელი რომელმაც ყველასთან ჩახუტებულმა ფოტო გადაიღო :დ 3 გოგო რომელსაც თითქმის მთელი აქციის წევრები ჩაეხუტნენ, ბიჭი რომელიც ჩემს დაკერვას ცდილობდა (ოღჩ) და კიდევ უამრავი ადამიანი რომელმაც უბრალოდ ღიმილით გაშალა ხელები და ჩამეხუტა.

ნამდვილად ძალიან თბილი და საყვარელი დღე იყო. უამრავმა ადამიანმა მითხრა რო სისულელეა სად მიდიხარ შე გაჭირვებულო მაგრამ მე მხოლოდ ერთს ვიტყვი: "ვაი თქვენს პატრონს”. მე ვთვლი რომ ქართველ ხალხს ყველაზე მეტად სითბო და სიყვარული აკლიათ. ამიტომ ხშირად უნდა იყოს ასეთი დღეები სადაც ერთმანეთს სითბოს გავუზიარებთ. დღეს ნამდვილად "ზე” დღე იყო და ემოციისგან გადავიღალე. ბოლოს სახის ძვლები მტკიოდა ღიმილით. ამ დღით 5 წელი სიცოცხლე მაინც შევმატე ჩემს ცხოვრებას. ბედნიერი ვარ თუ კი ვინმე გავახარე, თუ კი ვინმე ჩემი სითბოთი გავათბე და ხასიათი გამოვუკეთე. მიყვარხართ ხალხო ყველანი და გახსოვდეთ რომ ჩახუტება ყველაზე კარგი საშუალებაა ადამიანის "გასათბობად” მიყვარხართ…