წეღან ბავშვობას ვიხსენებდი და გადავწყვიტე ერთი პოსტი მიმეძღვნა ჩემი რამდენიმე მოგონებისათვის.  სკოლაში მიყვანის დღიდან ბიჭებთან უკეთ ავაწყვე ურთიერთობა ვიდრე გოგონებთან. კლასში სულ მგონი 7 ბიჭი გვყავდა მაგრამ ყველა თვლიდა რომ ჩვენს კლასში 8 ბიჭი ვიყავით. დღესაც ასეა რამეს რომ ვიტყვი გოგოებზე მეუბნებიან რომ "შენ რა გოგო ხარ მერე?” ან ანი ესეთი ლამაზი დაქალი გყავს იმოქმედე რამე (მარა ჯერ გადახრები არ მაქვს ) ბიჭებთან ვდაქალობდი მარა ხანდახან მაინც პრობლემები მქონდა რადგან ბიჭები არ მეუბნებოდნენ რაღაცეებს რადგან "გოგო” ვიყავი გოგოები კი იმიტომ რომ ბიჭებს ეტყვიო :@  ხანდახან მიკვირდა რო როცა ასეთი სასტიკი გოგოები მიყვებოდნენ რამდენმა ბიჭმა აუხსნა სიყვარული მე რატო არავის არ ვევასებოდი? ახლა ვხვდები რომ სწორედ იმიტომ რომ მე სხვებს არ ვგავდი. მე არ ვყოფილვარ ტიპიური პირველ ან მეორე კლასელი გოგონა. არასდროს არ მიტარებია ვარდისფერ ბანტიანი სამოსი გადაპრანჭული ჯემპრები ან მსგავსი რაღაც. არასდროს არ მქონია გრძელი და დავარცხნილი თმა (არც შეკრული). ყოველთვის მოკლე და აჩეჩილი თმა მქონდა. არასდროს არ ვყოფილვარ ზედმეტად გაწკრიალებული მუდამ ყველაფერი ზედ მესვა: პასტა, საჭმელი და ა.შ. (სახლიდან კი სუფთა მივდიოდი მარა? ) ჩემი ტანსაცმელი ერთ დღეში გასარეცხი იყო უკვე ისეთი შავი იყო. არასდროს ვუტარებივარ მშობლებს სკოლაში ხელიხელჩაკიდებული ან რამე მსგავსი. პირველი კლასიდან ბიჭებთან ერთად მოვდიოდი სკოლიდან ჩემი ჩანთა რომელიმეს ეკიდა სულ და სახლამდე მაცილებდნენ. არასდროს შემიგროვებია პაპსავიკი ჯგუფების პლაკატები და არ გამიჭედავს მათზე ღრმა ბავშვობიდან როკს, პანკს და მეტალს ვუსმენდი. ყოველთვის ყველა ბუნტის, თამაშის და შატალოს ხელმძღვანელი ვიყავი.(პრობლემები, პრობლემები, პრობლემები:) )
 რაც შეეხება პოსტის სახელს ალბათ ვისაც ჩემნაირი ნაცნობი გყოლიათ იცით რომ ბავშვობაში ყველა მათგანს მსგავსი ზედმეტსახელი ქონდა. მუდამ იყვნენ გოგონები რომლებიც მეძახდნენ ხოლმე ” ქალაბიჭა! ქალაბიჭა! ქალაბიჭა!” სულელების კომენტარები არც არასდროს მწყენია ხშირად ვპასუხობდი ხოლმე "თქვენნაირ ჭორიკნობას ქალაბიჭობა მირჩევნიათქო! :) (ისე კი სახლში გამოპრანჭვა და ცანცარი ძაან მიყვარდა ეხლაც ეგრეა გულწრფელად ვამბობ ) სიტუაცია არც დღემდე არ შეცვლილა, ახლაც ასეა და იგივე ხდება. ყველა ბიჭს რომელსაც ვიცნობ მაგარი ძმაკაცი ვგონივარ ყოველთვის. მიყვებიან რაღაცეებს რჩევებს მეკითხებიან, მაპროწიალებენ აქეთ იქით. (ხანდახან მათ ლოგიკაზე გული მერევა მაგრამ როცა სხვა თემაზე ვსაუბრობთ ძაან საყვარლები არიან <3) ხანდახან ცუდი პონტია როცა ბიჭი მოგწონს იმას კიდე მაგარი ძმაკაცი გონიხარ მარა რას ვიზამთ? შეიძლება ეგეთ რაღაცეებში არ მიმართლებს მარა სამაგიეროდ უამრავი მეგობარი მყავს და საკუთარი თავის შეცვლა არასდროს არ მდომებია. მე მომწონს ჩემი თავი ისეთი როგორიც ვარ და არც მინდა ოდესმე სხვანაირი ვიყო. მეც ვიცი რომ სრულყოფილი არ ვარ მაგრამ: "ნამდვილი გოგონები არასდროს არიან სრულყოფილები, სრულყოფილი გოგონები კი არასსდროს არ არიან ნამდვილები". მე კი ადამიანში ყველაზე მეტად ბუნებრივობა მომწონს:)<3
| 
