2:00 AM მე და ჯეოსტარი | |
ბოლო 2 თვეა, დროის დიდ ნაწილს ჯეოსტარს ვუთმობ. მეგონა, რომ ნიჭიერივით კვირაში 7 დღეს და 24 საათს არ წაიღებდა, მაგრამ სამწუხაროდ დრო არ მრჩება და თუ მრჩება, სხვა მნიშვნელოვან რამეებში ვხარჯავ (ეს "მნიშვნელოვანი რამეები”, ხანდახან, უბრალოდ ჯდომა და დასვენებაა შეძლებისდაგვარად). *** ნიჭიერის კასტინგებიდან რომ ვბრუნდებოდით, დადუ და კოლია გზის დასაწყისიდანვე მითანხმდებოდნენ, ხვალ მოდი სამსახურში და ანკეტები დავალაგოთ რაც ჩამოვიტანეთო. "ჩემი კონტრაქტი უკვე ვადაგასულია” მეთქი დავეჯღანე ორივეს და ჩავხტი მანქანაში :D რა თქმა უნდა, მეორე დღეს მივედი რუსთავი2-ში, დავიწყეთ ანკეტების დახარისხება. იმ განწყობით ვიყავი, რომ დაახლოებით იანვრამდე (თუ თბილისის კასტინგს არ ჩავთვლიდით) ვემშვიდობებოდი იქაურობას. შუა შრომასა და გარჯაში რომ ვიყავით, გიორგი (ჩვენი მთლა უფროსი <3 :)) )შემოვიდა და საქმეს რომ მორჩები ჩემკენ გამოდიო მითხრა. ვიფიქრე, ჩემი შთაბეჭდილებები აინტერესებს კასტინგებიდან მეთქი (თან მოუსწრიათ ჩემი მტირალობის ამბების მოხსენება :D ) და შევაბიჯე გაბრწყინებულმა. თქვენ წარმოიდგინეთ, რა გაბრწყინებული გამოვედი კაბინეტიდან, როცა გავიგე, რომ ნიჭიერამდე ლოდინი და სხვა სამსახურის ძებნა არ იყო საჭირო…ზუსტად იქამდე, რამდენიმე დღით ადრე ვამბობდი – ფსიქოლოგიურად დამოკიდებული ვარ ამაზე და შარშან ნიჭიერი სანამ არ დაიწყო, ჩემით არც მიძებნია სამსახური, თავისით ჩნდებოდა ხოლმე რაღაც წვრილმანები. რამდენიმე დღეში, რომ დავლაგდი კასტინგებიდან ჩამოსული და დავიწყე ფიქრი, საკმაოდ ბევრი სირთულე გამოჩნდა, დაწყების შემდეგ კიდევ უფრო მეტი…საბედნიეროდ, ყველა ასეთ სიტუაციას მეტ გამოცდილებად ვთვლი და მიუხედავად იმისა, რომ წუწუნით ტვინს ვჭამ, უკიდურესად გაბრაზებულიც კი ამაზე ვფიქრობ, რომ მომავალში ყველაფერი გამოსადეგია. თან, კაქტუსებიან მინდორზეც რომ ვიყო სარბენი, მიყვარს რასაც ვაკეთებ და კიდევ უფრო მიყვარს სადაც ვაკეთებ. მოკლედ, სირთულეები, რომლებიც თან ახლდა ყველაფერს და რომლებიც ახლა მეტნაკლებად გადალახულია(სწორედ ამიტომ მაქვს ამაზე სალაპარაკო ენერგია):როდესაც ნიჭიერის მაგალითზე მიჩვეული ხარ ძალიან დიდ გამოხმაურებას, უუამრავ შეარებს და ა.შ. ერთ თვეში რომ იგივე შედეგს ვერ აღწევ, პანიკას იწვევს. თან, ნიჭიერის პირველი სეზონის დასაწყისი დოდკამ ითავა და მერე მე არაფერი გამრთულებია. მართლა პანიკამდე რომ მივედი, მერე დავიწყე გაანალიზება:
ჯეოსტარი მერვე წელია მიმდინარეობს. უკვე ჩვევაში გადაზრდილივით არის :D მართალი რომ ვთქვა, გულდასმით არც მიყურებია წინა სეზონები. რუსთავი2-ზე გადმოსვლის და პოპ აიდოლის ფორმატის ჩართვის მერე, კასტინგებს ვუყურებდი და მერე ვწყვეტდი ხშირ შემთხვევაში. წელს ბევრი სიახლეა,ახალი სისხლია, რაც კარგია. შესაბამისად, წინა წლებთან შედარებით რეიტინგმაც აიწია და გამოხმაურებაც უკეთესია. თანაც, ფინალისტები მართლა ძალიან ინდივიდუალურები და საინტერესოები არიან. მე გამარჯვებულების, ან ბოლო სამეულის გარდა, წინა სეზონებიდან არავინ მახსოვს.
http://www.facebook.com/tbcgeostarრთული იყო თავიდან თი ბი სისთან შეხვედრაზე მისვლა. არ მახსოვს ცხოვრების რომელ პერიოდში დამჩემდა საქმეებზე ლაპარაკის შიში, მაგრამ მართლა ძალიან ვნერვიულობდი. საბედნიეროდ, წასვლის წინ გიორგის ველაპარაკე და დამარიგა, გამამხნევა და ისეთი რამეები მითხრა, მეგონა მთას გადავდგამ ახლა მეთქი :D მთელი ამ ჩემი გასაჭირების დროს რომ არ ყოფილიყო ჩემ მხარეზე და არ მეგრძნო მხარდაჭერა, ყურადღება და ა.შ., ალბათ გავაფრენდი. მარტოს რომ მიწევდა წასვლა იმიტომ ავნერვიულდი, რომ პირველად ხდებოდა, როცა ყველაფერი ჩემზე იყო დამოკიდებული. მოკლედ, თი ბი სისთან შეხვედრის წინ საკმაოდ ბევრი ვიფიქრე, დავჯექი ერთ საღამოს და ბევრი იდეა ჩამოვყარე გვერდის სასარგებლოდ. მერე დავსხედით და განვიხილეთ ერთად. განსაკუთრებით ვღელავდი წინასაჯეოსტარე პროცესებზე და მინდოდა, რომ დაწყებამდე მინიმუმ ორი კვირით ადრე ყველა აქტივობა დაწყებულიყო. სამწუხაროდ, იდეების უმრავლესობა ვერ განხორციელდა და რა იდეებზეა ლაპარაკი, ფეიჯი პირველ გადაცემაზე საერთოდ არ გვქონდა. რაც შეეხება ბლოგს, geostar.ge, geostari.ge იყო დაკავებული, გადასახდელი და გათიშული. კავკაზუსსში რომ დავრეკეთ გადმოფორმებასთან დაკავშირებით, წესისამებრ გააფრთხილეს მფლობელები. ისინი დაფაცურდნენ და ერთის კიარა, მგონი 3 წლის ერთად გადაიხადეს. ავიღეთ TV დომენზე. შესაბამისად, იანვრამდე ბინა დავიდე იქ: http://geostar.tv/მირიანმა ეს: დაწყების შემდეგ, ფეიჯიც რომ ჩავუშვით და ბლოგიც დავიწყე, მერე წიკი დამჩემდა – გამუდმებით ვიზიტორების რაოდენობის კონტროლი (პირველ კვირაში 700-მდე რომ შემოდიოდა მგონი სასიხარულო იყო), ახლა 3000-მდე შემოდის, მაგრამ მაინც ვაკონტროლებ. თან, ძალიან ცუდია feedback-ს რომ ვერ გრძნობ. ფეიჯის გარეშე კიდევ, როგორც მანქიმ თქვა, ხელების გარეშე ხარ. ლაივების დაწყებასთან ერთად ცოტა მეშველა – ბევრი მასალაა, ყოველ დღე და ზოგჯერ დღეში ორჯერაც ახალ რამეს ვდებ ბლოგზე. შეარების რაოდენობაც საგრძნობლად გაიზარდა და კომენტარებს არ ვჩივი პრინციპში. ამ პირობებში, როცა ათასხუთასი ფეიჯია + აქ დაწერილი კომენტარი სხვასთან შეარდება და ფეისბუქზე უფრო ვრცელდება, არ მიკვირს. ისევე ნიჭიერის მაგალითზე ვიტყვი, რომ პირველ სეზონზე ფეისბუქი არ იყო ასეთი აქტუალური და ძალიან ბევრი კომენტარი იწერებოდა ბლოგზე. მეორე წელს, უკვე იქეთ გადავიდა ეპიცენტრი. ცოტა ხანში მაინც მივაღწიე იმას, რომ არაოფიციალური ფეიჯებიც სულ აშეარებენ ბლოგს და იზრდება ვიზიტორების რაოდენობა. ერთი იმას ვერ ვუშველე, რომ რასაც კი დავდებ, ხშირად აკოპირებენ ხოლმე, სტატუსებსაც კი. წყაროს აწერს რამდენიმე ფეიჯი, მაგრამ ხალხი ძალიან იფანტება ასე. უნდა ვთქვა, ყველაზე მეტად ჯეოსელისგან დავიჩაგრე :D ცოტა პრეტენზიულად იყვნენ იმასთან დაკავშირებით, რომ ჩვენ ინტერნეტში ორი კვირით ადრე ვიდეოებს ვდებდით და ძნელად გავაგებინეთ, რომ ეს აუცილებელია და კარგი მოვლენაა ზოგადად. მხოლოდ ბოლო კვირაა, რაც ბლოგზე ვთანხმდებით ნელ-ნელა, ჩემხელა ასოებით აწერია, რომ რუსთავი2-ის და ჯეოსელის ერთობლივი პროექტია და ლოგიკური იქნება – ბლოგი ბევრ რამეშია გამოსადეგი. ყველაზე დიდი დარტყმა, იყო ის, რომ იდეა, რომელიც რამდენიმე კვირის წინ დამებადა და ბლოგზე დავწერე: კიდევ ერთი აპლიკაციის მუზა გამხდარა ჯეოსელისთვის, კულისების აპლიკაციას ვგულისხმობ. მე მქონდა იდეა, რომ ვინმე ორი გამარჯვებული მიმეყვანა რომელიმე რეპეტიციაზე, გაეცნობოდა ბავშვებს, გუნდს და ა.შ. ორშაბათს მივედი ფილარმონიაში და დამხვდა გაპიწკინებული სკამები სპეციალურად ამისთვის :)) ძალიან გავნადგურდი :D აი არ ვიცი, თავს არ დავდებ, რომ მანამდე არ ჰქონდათ ეს იდეა, მაგრამ საშინელი შეგრძნება იყო. ხომ არაფერი ისეთი, მე არც ლაიქების ასაკრეფად მინდოდა და არც გრანდიოზულობისთვის, მაგრამ ამდენი დაძაბულობისგან დაღლილი ცოტაც და ტირილს დავიწყებდი. გადავიტანე როგორღაც და ახლა, უკეთესი მდგომარეობაა. უბრალოდ, თანამშრომლობა, ჯერჯერობით ისევ ცალმხრივია. რაც შეეხება რუსთავი2-ის მუსიკალურ რედაქციასთან ურთიერთობას, ჩემი იდეის წყალობით, თვით მარინა ბერიძე გავაბლოგერე და სანამ უშუალოდ რეპეტიციებზე დავიწყებდით მისვლას, ცოტა მოვშინაურდი მაგ მხრივ. მონაწილეები პირველად რომ ვნახე, უხერხულად ვიყავი, მაგრამ ძალიან კარგები არიან და მეორე შეხვედრისას უკვე გაშინაურებულები ვიყავით. ეს კარგია ისე ნიჭიერისგან განსხვავებით, იქ ყველა ნახევარფინალზე ახლიდან მიწევდა ეს უხერხულობა და აქ კიდევ, გაიცნობ ერთხელ და უყურებ მთელი სეზონი. მოკლედ, ამ ორთვენახევრიანი სტრესების შემდეგ, ბოლო კვირაა ცოტა შვება ვიგრძენი და ამიტომაც დავწერე. სეზონი რომ ჩაივლის, საბოლოო შედეგებზე მერე ვიმსჯელებ. ამ ეტაპზე, ვფიქრობ, კიდევ ბევრი რამ უნდა გავაკეთო. მართლა 24 საათიან რეჟიმში ვმუშაობ. კომპიუტერთან მოსვლა არ მინდა ხანდახან ძალიან დაღლილი როცა ვარ იმიტომ, რომ როცა მოვდივარ მაშინვე საქმე მეკეთებინება :D დიდი ძალისხმევა დამჭირდა, რომ არ დავმხობილიყავი რამდენჯერმე, მაგრამ კარგი მაგალითია და თქვენც გამოგადგებათ – ბოლომდე იშრომეთ შედეგის მისაღწევად, არ დაზოგოთ ენერგია. იტირეთ, გაბრაზდით, ორი წუთით ყველაფერიც მოიბეზრეთ, მაგრამ მესამე წუთს საქმეს დაუბრუნდით :) | |
|
სულ კომენტარები: 0 | |