ამ თემაზე ბევრი დამიწერია მგონი უკვე და ბევრი მიწუწუნია მაგრამ განვაგრძობ წუწუნს და კიდევ ერთხელ შემოგთავაზებთ ჩემს ახალ პოსტს საქართველოს "მოდაზე”  საქართველოში მოდას ძაან ცოტა თუ მიყვება, მაგრამ ყველას გონია რომ მოდურად აცვია. ძირითადად ატარებენ სამოსს რომელიც ყველას აცვია. უკვე შევეჩვიე ქუჩაში ერთნაირი ტანისამოსის ყურებას. ხალხის ცნობაც კი მიჭირს ხანდახან შეიძლება ერთნაირი კაბა ქონდეს 5000 კაცს. (მგონი ჯერ არცერთი ჩემი სამოსი არ შემინიშნავს სხვაზე ხშირად იმაში რაც ყველას აცვია ვერანაირ სილამაზეს ვერ ვამჩნევ. ვაიმე ამ ზაფხულს ის ბანტიანი მაიკები რო იყო ბოლოს კინაღამ ცუდად გავხდი. ზოლებიანი მგონი ყველას ქონდა. აი გასაგიჟებელი იყო პირდაპირ. მერე ის პიჯაკები დიდი მხრები რო აქვს, მგონი ეგეც ყველას აქვს. ეგ თუ არა მსგავსი მაინც. კიდევ ფერადი შარვლები. თან ელასტიკის პონტი რომ იყო აი ჭკუიდან გადავყავდი. ეხლა იცი რას ვერ ვიტან? აი ზუსტი სახელი არც ვიცი რა ქვია სკეიტ ჩუზებიო თუ რაცხა სიკვტილი. 
არ მესმის როგორ აცვიათ ეს რაღაც უბედურება. განსაკუთრებით გოგოებს ჯერ დინოზავრის ხელაა 5 მეტრიანი ფეხი გიჩანს გრძელი და განიერი ოღჩ. ყოველთვის მიკვირს რო დადიან არ ამძიმებთ? ეს ფერადი შნურუკებიც ხო მაგარი ცვეტშია. თან სულ რომ გახსნილი აქვთ მეთქი ეხლა წაიფეხვებიან სადმე.
ეს თემა ბიჭებშიც ძაან პოპულარულია. ესე იგი ქართველი ბიჭის ჩაცმულობა: აი ის მაიკები ზაფხულზე რო ყველას ეცვა "ოღჩ”. წარწერებით: სექს ინსტრუქტორი, თამაში დასრულებულია (ქორწინება როა), მე მიყვარს ფეხბურთი (ქალს რო თავი აქვს წაგდებული) და ა.შ. რაიმე ჯინსის ჩაჩი შარვალი რომელსაც უბე მუხლებთან აქვს და სკეიტ ჩუზები (თუ როგორც ) შეიძლება ყველა ასე დადიოდეს? ხო კიდე მოდაშია რაც შეიძლება ბევრი სამაჯურები ხელზე, აი ნაძვის ხეს რო გავდე ისე კიდე რავი ამ ბოლო დროს მგონი "როკერობაც” მოდაშია და ააა ნერვები მეშლება. იმედია მალე გადავა მოდიდან (თორე დავიტანჯე). ერთი სიტყვით თბილისის "საზოგადოება” ერთმანეთს მაგრად ჰგავს. შეუძლიათ კედებში 100 ლარი გადაიხადონ იმიტომ რომ კონვერსისაა და გვერდზე ვარსკვლავი აქვს შეუძლიათ უამრავი ფული გადაიხადონ სამოსში რომელიც ტელევიზორში ნახეს (მერე კი ერთი კვირა მშივრებმა იარონ) ერთი სიტყვით ვინც მიცნობს იცის რომ შეიძლება ხშირად მეთქვას აი ასეთი რაღაცის ყიდვა მინდა თუ საერთოდ იშოვება მაგრამ არასდროს არ მქონია გაკერპებული რომელიმე სამოსი რომელიც მაღაზიის ვიტრინაში დამინახავს. არასდროს დამიწყია წუწუნი რომ აი რატო არ მაქვს 300 ლარი რომ ის რაღაც ვიყიდო? მაღაზიებში არც ისე ხშირად დავდივარ მარტო მაშინ თუ რამე მაქვს საყიდელი. მაგრამ წესიერს მაინც ვერაფერს ვპოულობ. სულ ისეთი უაზრო სამოსია რაც ყველას აცვია და რაც უგემოვნოა საშინლად. გინდათ კარგი რჩევა? ხშირად გაიარეთ მეორადებში აი ძაან მაგარი რაღაცეების ყიდვა შეიძლება მართლა გეუბნებით. იაფიცაა და 10 000 ჯერ ხარისხიანია. მე არ მომწონს ისეთი ხალხი რომელიც მოდას მიყვება. მე მიზიდავს ხალხი რომელიც თვითონ ქმნის მოდას თუნდაც საკუთარი თავისთვის. არ ემორჩილება უაზრო კანონებს და იცმევს იმას რაც მოსწონს. ჩემი აზრით პირველი შთაბეჭდილება სამოსით ხდება. სამოსი უნდა გამოხატავდეს შენს ხასიათს და გრძნობებს. თუ ყველას ერთი და იგივე აცვია ანუ რა გამოდის რო ამ ქალაქში ყველა ერთნაირია? მე მომწონს ჩემი ტანსაცმელი. ისინი არც მოდურია დიდად და არც ძვირფასი მაგრამ ის "ჩემია” და მთლიანად ჩემს ხასიათს ეკუთნის. ამიტომ მომხრე ვარ რომ არასდროს უნდა გაყიდინოთ ტანსაცმელი ვინმე სხვამ. თუნდაც დედამ, მეგობარმა ან კიდევ ვინმე მსგავსმა. საქართველოში ნამდვილ მოდას ალბათ 2% მიყვება, 18% ჩემსავით ფიქრობს დანარჩენი 80% კი ერთნაირები არიან. ალბათ მალე მოვლენ ჭკუაზე და მიხვდებან რო ამდენი ნერვიულობა არ ღირს.
| 
