მენატრება სისხამ დილით ადრე,
დაუგველი გაჩერება შენი…
შენს ქუჩაზე მზით გამთბარი კიბე,
მზერა ლოდინს შეჩვეული ჩემი… მენატრება გამოჩენა შენი
და უძილო მოღუშული სახე,
ეგ ღიმილი მუდამ წარუშლელი,
შენს ლოყებს კვალს, რომ ამჩნევს… მენატრება ქუჩა, ჩიხი, სკვერი…
ჩვენ, რომ ფეხით გაგვივლია ერთად,
ის ბაასი სიყვარულის ენით,
გარშემო, რომ გაფანტულა ლექსად… მენატრება ხაჭაპურის ფენა…
გიჟურად, რომ გვიჭამია ერთად…
პეფსი-კოლის თავმოხდილი ქილა…
ტუჩები, რომ ეტანება გრილად… მენატრება ბატი-ბუტის გროვა
და ხრაშუნი პოპისა და კორნის,
მოწყურებულს შენ ბახმაროს წყალი,
მე კი ქილა EFES ლუდი… მენატრება ჩახუტება გულში…
ეგ ხელები სულ მკიდია მხრებზე…
მთავარია მონატრება ჩემი…
სხვათა აზრი არ მიმძიმებს ფეხებს… მენატრება სისხამ დილით ადრე,
დაუგველი გაჩერება შენი…
შენს ქუჩაზე მზით გამთბარი კიბე,
მზერა ლოდინს შეჩვეული ჩემი… [დ.ბ]
| 