იპოვე მეგობარი?

ცოტა ხსნის წინ, FB-ზე რამდენიმე მეგობარმა დააშეარა tumblr-ის ლინკი:

http://thingswealldo.tumblr.com/

პატარაობაში, უფრო განსაკუთრებით თინეიჯერობისას, სულ მეგონა, რომ ის ყველაფერი, რასაც მე ვფიქრობდი, რასაც მე ვაკეთებდი, უნიკალური იყო და მხოლოდ მე შეიძლებოდა მომსვლოდა თავში აზრად, ან ჩამედინა. ნელ-ნელა ზრდასთან ერთად, ხვდები, რომ ასე არ არის და არსებობს ძაალიან ბევრი რამ, რაც საერთო მახასიათებელია ყველასთვის. სწორედ ამაზეა ეს ბლოგიც და ამ ეტაპზე 261 პუნქტიანი სიაა იმ რაღაცების, რასაც ყველა ჩვენგანი ფიქრობს და აკეთებს.

პირველივე დღესვე გადავიკითხე ყველა. ზოგი იმდენად ნაცნობი იყო, რომ თვალები მიბრწყინავდა "ვაშა, მარტო არ ვარ” შემართებით. თეორიულად კი იცი ეს, მაგრამ შენი თვალით რომ ნახულობ მაინც კარგი შეგრძნებაა.

რამდენიმე მათგანს განახებთ, დანარჩენი თავად გადაათვალიერეთ და დატკბით :

1.

არ მახსოვს ზუსტად რა ასაკში გავიცანი კომპიუტერი პირველად, მაგრამ კარგად მახსოვს ჩემი და Paint-ის მეგობრობის ამბები. პირველი კომპიუტერი ლეპტოპი იყო, "იმ” მაუსით რომ ხაზების სწორად გასმა ვისწავლე, ქვეყანა ჩემი მეგონა. მთლად ბავშვობას ვერ მივაწერთ ისე, დღეს არც ის "შშხხრრჟჟჟკკკიიწწწერწეჯსდსწ” ინტერნეტი გვაქვს, რომ შესვლის სურვილიც არ გამიჩნდეს და ათიათასი გასართობიც მაქვს კომპიუტერში, მაგრამ Paint-ი დღემდე ჩემი საყვარელი პროგრამაა.

2.

მუსიკის გარეშე, პრინციპში არასდროს დავიარები, თუ მარტო მივდივარ. მუხთალი დღე თუა და ყურსასმენებთან დაკავშრებით რამე პრობლემა შეიქმნა, გონებაში მაინც მუსიკა მიტრიალებს. რიტმის შესაბამისად სიარულიც ბუნებრივი მოვლენაა. თუ რამე ნელ რიტმიანია, მიმესეირნება და სეირნობის დრო არ არის ხოლმე,  გადართვა მიწევს "ჩქარებზე” :D

3.

ბავშვები ძალიან მიყვარს. არ არსებობს კონტაქტში ვერ შევიდე, თუ თვითონ არ არის ან ზედმეტად ჭირვეული, ან ზედმეტად მშობელზე მიჯაჭვული. ქუჩაში რომ მივდივარ და დავინახავ ბავშვს, ყურებამდე გაღიმებული ვუყურებ. უმეტესობა ისეთივე ღიმილით მპასუხობს და მერე თამაშს მიწყებენ. სულ თითზე ჩამოითვლება შემთხვევები, როცა თავი გაუბრუნებიათ და შეუხმიათ სახეზე ღიმილი ჩემთვის. ისე მწყინს ხოლმე, პატარა ბავშვივით : ))

4.

დაახლოებით ამ სახელწოდების ფეიჯი სანამ არ აღმოვაჩინე ფეისბუქზე, მეგონა მართლა მარტო მე თუ მომივიდოდა თავში მაცივრის კარის 2327432-ჯერ გამოხსნა. წარმოდგენა არ მაქვს რა ფენომენია საერთოდ, მაგრამ ფაქტია, როცა მშია,მზა მდგომარეობაში თუ არაფერია, 5 წუთში ერთხელ ვაღებ მაცივრის კარს, ვიყურები მეტყველი მზერით, ვრწმუნდები, რომ აქ არსებულთაგან არაფერი იჭმება და მივდვიარ… 5 წუთში იგივე პროცედურას წარმატებით ვატარებ.

5.

ეს უკანასკნელი ყველაზე ხშირად მინდება და მჭირდება! საერთოდ, მუსიკით შეგრძნების დონეზე მამახსოვრდება ყველაფერი. არსებობს სიმღერები, რომლებსაც ახლა შეიძლება აღარ ვუსმენ ისე ხშირად, მაგრამ რომ ჩავრთავ ისე გამახსენდება ხოლმე ის პერიოდი, როცა ვუსმენდი, გეგონება გუშინდელი ამბები იყოს…

მუსიკალურ გაფორმებას ყოველთვის დიდი მნიშვნელობა აქვს, კინოებში კი არა, უბრალო მშრალ სიუჟეტებშიც კი განწყობის შესაქმნელად ერთ-ერთ გადამწყვეტ როლს ასრულებს. ხოდა ძალიან მინდა ჩემი ცხოვრების ყველანაირ ისეთ, epic ხასიათის მომენტებს, სადაც საჭიროა მუსიკა ახლდეს.

ეს ხუთეული ძალიან ძალიან ცოტაა იმ ყველა პუნქტიდან, რაც დევს იქ, მაგრამ ყველაფერს ხომ არ გადმოვიტანდი, დანარჩენი თავად ნახეთ. მნიშვნელოვანია, როცა იცი,  რომ მარტო შენ არ ხტები ჩაძინებისას როცა გესიზმრებასავით სადღაც ვარდები ან იქცევი, მარტო შენი მშობლები არ ფიქრობენ, რომ ყველა, ვისაც სწერ/გწერს შენი შეყვარებულია, მარტო შენ არ ამოწმებ პასუხის ლოდინისას 39473-ჯერ ტელეფონის ეკრანს და მარტო შენ არ ითვლი ხეებს/ბოძებს და ა.შ. მგზავრობისას : ))