იპოვე მეგობარი?

ბათუმში ბათუმურად წვიმდა და ქუჩები დატბორილი იყო. ჩვენ სტატიისთვის ინფორმაციის მოსაძიებლად მივდიოდით ქალაქის თითქმის მიკარგულ უბანში. "მარშუტკიდან” გადმოსვლის შემდეგ დიდი ძალისხმევა იყო საჭირო გუბეებს რომ გავცდენოდით. ერთ-ერთი გრანდიოზული გუბე რომ შემოგვხვდა, საბოლოოდ გადავწყვიტე, რომ სხვა გზა არ იყო და კედებით უნდა "გადამეცურა”. ჩემს მეგობარს "ვალინკები” ეცვა და იცი რა ქნა? არა, ფეხსაცმელი არ გაგვიცვლია. ჩადგა ამ ტბა-გუბეში თავისი "ვალინკებით”, მე კი ჩემი კედებიანი ფეხები შემომაწყონია ზედ. მის ფეხზე ვიდექი და ისე გადავლახეთ გუბე. იმ მომენტში არ ვფიქრობდი იმაზე, რომ ფეხის დასველებას გადავრჩი. ამ შემთხვევაში შედეგს მნიშვნელობა არ ჰქონდა, მნიშვნელოვანი იყო ამ შედეგამდე მისვლის პროცესი.

გახსოვს მეგობრობის დღიურები ბავშვობიდან? ან შაბლონური კითხვა ყველა მათგანში – "თქვენი აზრით, რა არის მეგობრობა?". პასუხებიც შაბლონური იყო, ზოგი ლექსით პასუხობდა და ზოგიც ლამაზი ფრაზებით. არადა, მეგობრობის ფასი ბავშვობაშიც ვიცით მეტ-ნაკლებად და გონების დაძაბვის შედეგად შეიძლება ჩვენც დაგვეწერა რამე ლამაზი. მაგრამ მეგობრობას ასე, სიტყვებით ვერ ახსნი, მეგობრობა არაა ლამაზი სიტყვები და იმიტომ. ის გრძნობაა, რომლის სიტყვით გადმოცემა ხშირად ჭირს, მაგრამ სულ პატარა საქმეშიც კარგად ჩანს.

მეგობრობაა, როცა მასთან ისე ლაპარაკობ, როგორც საკუთარ თავთან. მეგობრობაა, როცა მხოლოდ მისთვის ცნობილ რამეს სხვა გაიგებს და უფრო საკუთარ თავში შეგეპარება ეჭვი, ვიდრე მასში. მეგობრობაა, როცა ნებისმიერ დროს შეგიძლია დაურეკო, დაუძახო და მოგისმენს, დაგეხმარება. მეგობრობაა, როცა შენი სიხარულის გაზირება შეუძლია გულწრფელად. მეგობრობაა, როცა არ შურს. და მეგობრობაა, როცა იმდენად გიყვარს, რომ სიტყვები აზრს კარგავს, ეს ისედაც ცხადია…

მეგობარია, როცა ნაკლს პირდაპირ გეუბნება და გამოსწორებაში გეხმარება. მეგობარია, როცა შორიდან ხედავ მის სილუეტს და გრძნობ, რომ გაბადრული სახით მოდის, მერე გიახლოვდება და გიხარია, რომ არ ცდები, ვერც ერთი რომ ვერ მალავთ ღიმილს და რატომღაც ყურებამდე იკრიჭებით  მეგობარია, როცა სიცივეში, გაჩერებაზე, ჩახუტებით გათბობს. მეგობარია, როცა ცდილობს გათოშილი ხელები სულის შებერვით გაგითბოს. მეგობარია, როცა შენი წარმატება შენზე მეტად უხარია. მეგობარია, როცა დაეცემი, წამოგაყენებს და შენს ნაცვლად თვითონ ტირის  მეგობარია, როცა უჭირს, ვერ ეხმარები და არ გკიდია, უბრალოდ არ იცი რა ქნა და ცმუკავ, წრიალებ. მეგობარია, როცა მასთან ერთად რამდენიმე წუთიანი გასეირნება გრანდიოზულ ფართის გირჩევნია.

მეგობრობაა, როცა დღე და ღამე ერთად ხართ და მაინც ვერ "ძღებით” ერთმანეთით. მეგობრობაა, როცა მის გარეშე გართობები და მსგავსი რაღაცეები აზრს კარგავს. მეგობრობაა, როცა არ ავიწყდები. მეგობრობაა, როცა არც კი გაიფიქრებ, რომ არის რაღაც, რაც მან არ უნდა იცოდეს.

ალბათ ისიც მეგობრობის შედეგია, მათ გარეშე ყველაზე ყველაზე მაგარ ხალხთანაც კი მსოფლიოში ყველაზე მარტოდ იგრძნო თავი და გენატრებოდეს, საშინლად გენატრებოდეს…